Forum.Gomoku.pl

[ermijo]

Sorry za odgrzebywanie starych śmieci, ale nie mam pojęcia, gdzie wkleić ten link:
http://www.youtube.com/watch?v=pJLfT1FsPOE

P.S. Uwaga. Jeśli ktoś z Was jeszcze chodzi do szkoły, to niech oglądnie ten film z wielkim dystansem.

[templar]

Ooo, to bardzo ciekawe podejście. Widzę, że teoria unifikacji nadal budzi wielkie emocje. Jedno pytanie, ermijo: czemu akurat ten temat? Nie zauważyłem w tym filmiku żadnych bredni.

templar

[ermijo]

Jeśli ktoś twierdzi, że mikroświat podzielny w nieskończoność....
A zresztą ja tego Pana już znam z innego wykładu trwającego chyba 5 godzin i pozwolę sobie nie punktować go, bo tych 'bzdurek' było zbyt wiele i zlały się w jedną wielką bzdurę. Te jego aluzyjki że stosunek czegoś do czegoś to w przybliżeniu taka sama liczba - o tym już Dirac wspominał w tym sensie, że jest to przypadek.
Wielka mi zatem liniowość na wykresie haha - bo o niej w tym linku wiele.
Każda losowo wybrana liczba pewnego rzędu, z kolejnymi losowymi liczbami większych rzędów na wykresie jest ... liniowa? (może nie wyraziłem się jasno, ale chodziło mi o wykres na tym filmiku)

Może istotnie przesadziłem umieszczając ten link w tym temacie, ale trafiłem na ten temat szukając innego i tak mi sie przypomniało. Każdy ma prawo mieć swoją filozofię fizyczną, ale każdy ma prawo z niej sie też śmiac.

[templar]

[Barfko]

No przecież teoria unifikacji (model standardowy: unifikacja oddziaływań elektromagnetycznych, słabych i silnych) to centrum badań współczesnej fizyki. Właśnie tym zajmują się tysiące ludzi w CERNie, na przykład szukając bozonu Higgsa w układance. Jedyna porównywalna działka we współczesnej fizyce to modele w naukach społecznych (nieco ironii).

Mnie się podoba. Również nie znam szczegółów, ale nie widzę żadnych bredni. No, chyba, że w tym dwa posty wyżej - i tym samym temat dla twoich wpisów, ermijo, jak najbardziej odpowiedni.

[ermijo]

[templar]

[Barfko]

ermijo, wypisujesz okropne głupoty, i to uporczywie.



Mała dygresja.

W ciągu ostatnich 30 - 40 lat sposób pojmowania wszechświata, jaki mają specjaliści, uciekł zdrowemu rozsądkowi, intuicji i w ogóle jakimkolwiek wyobrażeniom wynikającym z percepcji w ogólności. Proces zaczął się już jakiś czas temu (ostatnio przemawiał u nas Bourguignon ilustrując ten proces morfami obrazu Syn człowieka). Proces ma związek z rozwojem geometrii. Z grubsza chodzi o serię doświadczeń myślowych (czyli oderwanie się od percepcji) prezentujących różne wersje wszechświata. Inne geometrie są wygodne w mechanice klasycznej, inne w relatywistycznej. Momentem oderwania się od zdrowego rozsądku było jednak wyeksploatowanie metod topologicznych (w dużej ogólności, w tym różniczkowych). To znaczy ludzie zauważyli, że potrzebne są jeszcze mniej zdroworozsądkowe geometrie (żeby był jakiś konkret: np. foliacje na przestrzeniach ze strukturą różniczkową). W każdym razie w klasie obiektów, które wygodnie bada się z użyciem tej nowej geometrii, ciekawą podklasę stanowią obiekty powstałe w wyniku propagacji czegoś (np. alfabetu, atomów w krysztale, drewnianych klocków w parkiecie) z użyciem jakiegoś zestawu reguł. Modelowy przykład to parkiet Penrose'a (a dość miło się składa, że ostatni Nobel w chemii był za kwazikryształy). Byłoby niesamowicie zabawnie, gdyby złoty podział dało się odszukać w fundamentach struktury wszechświata... skoro już widzimy (i zupełnie nie wiadomo z jakiego powodu) w strukturach biologicznych.

[bad_mojo]

[Barfko]

Tez bym wolal, zeby to ktos inny napisal.

Przy okazji. Potrafilby ktos jakos zgrabnie na polski przetlumaczyc fraze: "Militant ignorance"?

[ermijo]

[templar]

[ermijo]

[Barfko]

Siadłem i wsłuchałem się w kilka odczytów tego gościa z YouTube, co nie jest jakoś specjalnie nieprzyjemne, bo potrafi trzymać uwagę. Dość często zdarza mu się palnąć coś głupiego, a podejrzewam, że jeszcze częściej bym coś zobaczył, gdybym się lepiej na materii znał. Nie są to jednak brednie, przynajmniej nie takie, jakie wypisuje tu ermijo (nic osobistego). Są to spekulacje, w których od czasu do czasu autor pomija niewygodne szczegóły albo je nieco nagina.

Mam pewną praktykę w recenzowaniu prac i tu dopiero pojawiają się brednie. Niewiarygodna liczba amatorów rzeczywiście wysyła prace do czasopism - rekordowa jest chyba liczba dowodów "p=np". Przy okazji tego problemu jeden ze specjalistów, Lipton, wypisał zestaw charakterystycznych cech pseudonaukowego bełkotu, których zbyt duża liczba (nazwał je red flags) automatycznie wyklucza dalszą argumentację i pracę odrzuca się z komentarzem "bzdury" bez uzasadnienia. Ludzie tworzą i to całkiem spontanicznie niesamowite ilości bzdur i gdyby każdą z nich obalać kulturalnym argumentem, nie starczyłoby czasu na cokolwiek innego. Istnieje pewne ryzyko, że w wyniku tego procesu odrzucona zostanie wartościowa praca, w której sedno ukryte jest w gąszczu bzdur, ale bez filtrowania nie sposób zrecenzować wszystkie prace i tym dłużej trzeba czekać na wartościowe wyniki.

Jeśli ktoś odwiedzi blog Liptona z listą red flags, to nawet bez specjalnej znajomości fizyki zauważy kilka w wykładach Nassima Harameina, ale z punktu widzenia samej heurystyki daleko tym wykładom do bredni.

A co do skali i pomiarów. Ograniczenia wynikające z niedokładności pomiarów wcale nie powstrzymują nas od głębszego wejścia w strukturę materii. Układ okresowy pierwiastków (czyli reprezentację masy atomowej + liczby walencyjnej) stworzono bez znajomości struktury atomów i nie było wówczas jasne, że w ogóle kiedykolwiek odkryte zostaną metody obserwowania struktur subatomowych. Podobnie było z QED. Sama klasyfikacja obiektów daje wskazówki na temat struktury nawet, jeśli to poza granicami pomiaru. Ogólna metoda postępowania, która dotyczy klasycznego elektromagnetyzmu, modelu Diraca, modelu Y-M, QED, czy modelu standardowego nazywa się Gauge Theory (wiki mówi Cechowanie). Chyba dobry punkt startu rozważań nt. współczesnej fizyki. Punktem centralnym modeli w tym duchu nie są modele oparte na równaniach różniczkowych coś tam mających opisywać, lecz prawa zachowania, czyli niezmienniki. Dla matematyków to bardzo miłe i estetycznie satysfakcjonujące podejście, co ilustruje liczba medali Fieldsa przyznanych za odkrycie nim inspirowane.

[angst]